همشهری آنلاین: کمدی «ویلای ساحلی» آخرین فیلم کیانوش عیاری که رضا عطاران و پژمان جمشیدی بازیگران اصلیاش هستند، با واکنشهای متفاوتی روبهرو شده است. عدهای آن را شکستی در کارنامه حرفهای عیاری در مقام کارگردانی مؤلف و صاحبسبک میدانند که از روی جبر برای گذران معاش تن به ساخته چنین فیلمی داده و عدهای دیگر آن را کمدی متفاوتی از کمدیهای موفق امسال همچون «فسیل» و «هتل» آثار مشابهشان قلمداد میکنند که به دلیل تفاوتش با جریان غالب سینمای کمدی و عادت نداشتن سینماروها به این نوع فیلم، آنقدر که باید مورد توجه قرار نگرفته است. کدامیک از این دیدگاهها در مورد «ویلای ساحلی» صحت دارد؟ بگذارید پاسخ این سوال را از طرز تلقی عیاری از کمدی با استناد به نوشتهای قدیمی از او پیدا کنیم.جدیت کمدی «موضوع این است که خنده موضوعی بسیار جدی است و ساختن فیلم کمدی هم عملی بسیار جدیتر از تکیه بر لودگی صرف و ساده انگاشتن کار کمیک است.» این جمله آغازین یادداشتی با عنوان دچار «دچار تشویش شدم» نوشته کیانوش عیاری در شماره ۲۴ مجله «سینماتئاتر» در مهر ۱۳۷۶ است که با وجود کوتاهی و فشردگیاش، توضیحدهنده نگاه عیاری به سینمای کمدی در آن زمان است. از همین جمله میشود تلقی عیاری از سینمای کمدی را دریافت. برای عیاری که کارش را از سینمای آزاد شروع کرده و از کارهای کوتاهش به واقعگرایی توأم با تجربهگرایی گرایش داشته، کار در ژانر کمدی و ساخت فیلم کمدی فقط در صورتی موجه بوده که عملی جدی و به دور از لودگی و سهلگیری باشد. عیاری که همواره در اغلب فیلمهایش به دنبال نوعی واقعگرایی مستندگونه بوده و حتی تا حدی که در چارچوب سینمای مترادف برای تماشاگر عام پسزننده نباشد، به حذف یا کنترل لحظات دراماتیک آنطور که در سینما, ...ادامه مطلب