یادتان هست؟ داشتید فردوسی‌پور را به خاطر این چیزها می‌کشتید

به گزارش همشهری آنلاین، حدود یک سال از تعطیلی برنامه نود می‌گذرد. در سال‌هایی که نود پخش می‌شد، این برنامه در کنار انبوه هواداران و بیننده‌هایش، منتقدان سرسختی هم داشت که معتقد بودند عادل فردوسی‌پور باعث و بانی برخی آفت‌ها و مشکلات در فوتبال ایران شده است. البته نه اینکه نود بدون نقص بوده باشد اما بعضی از اتهاماتی که به این برنامه وارد می‌شد واقعا عجیب و دور از انصاف بود. حالا که به پایان یک سال کامل بدون نود نزدیک می‌شویم، بد نیست فهرست برخی از این اتهامات را مرور کنیم و انصاف بدهیم که آیا آنها منطقی و عادلانه بودند یا نه؟ شما قضاوت کنید آیا بدون عادل این نقایص و کاستی‌ها برطرف شده؟

  تعداد تماشاگران بیشتر شد؟

یکی از تکراری‌ترین انتقادات امیر قلعه‌نویی از عادل فردوسی‌پور این بود که او و برنامه‌اش باعث ریزش تماشاگران فوتبال شدند. اعتقاد امیرخان این بود که عادل زیادی به وجوه منفی فوتبال پرداخته و مردم را دلزده کرده است. حالا اما یک سال بعد از غیبت عادل، آیا مردم نسبت به فوتبال دلگرم‌تر شده‌اند؟ آیا تماشاچیان بیشتری به استادیوم می‌روند؟ به تیم‌های دیگر کاری نداریم اما در طول همین فصل حداقل 10مصاحبه از امیر قلعه‌نویی می‌آوریم که بابت کم‌لطفی هواداران سپاهان و حضور کم‌تعدادشان در ورزشگاه اعتراض کرده؛ اعتراضاتی که گاهی لحن تند هم داشته است. خب، الان دیگر مشکل از کجاست رفقا؟

  بداخلاقی سکوها کمتر شد؟

همیشه از نود ایراد گرفته می‌شد که هواداران را بیش از حد تحریک می‌کند و با ایجاد حساسیت کاذب، خشم و خشونت را به سکوها می‌کشاند. بر همین اساس هم خیلی از بداخلاقی‌های موجود در ورزشگاه‌ها به عادل و نود نسبت داده می‌شد. با وجود این، امسال که نود نبود، وضع سکوها از هر زمان دیگری بدتر شد. اتفاقات اواخر فصل گذشته در لیگ و جام حذفی آنقدر وحشتناک بود که عملا باعث شد فصل جدید با تأخیری 2 ماهه آغاز شود. در داربی رفت تقریبا از نصف ظرفیت ورزشگاه استفاده شد تا اتفاق بدی رخ ندهد و البته در داربی برگشت هم ورزشگاه پر نشد. سوال اینجاست که حالا که عادل نیست و جو را مسموم نمی‌کند، چرا استادیوم‌های‌مان بوی عطر و گل نگرفته؟

  مربی و مدیر به جان هم نیفتادند؟

می‌گفتند یکی از بدی‌های عادل این است که افرادی را که جایگاه‌شان با هم برابر نیست، در مقابل هم قرار می‌دهد؛ مثلا فضایی مهیا می‌کند که بازیکن به جان مربی بیفتد و مربی رودرروی مدیر بایستد. حالا اما در دوران تعطیلی نود، آیا شاهد رفتارهای این‌چنینی نبوده‌ایم؟ آیا جز این است که سردار آزمون علنا در تلویزیون گفت همه بازیکنان دور هم جمع شدند و گفتند: «حال نمی‌کنیم» ویلموتس سرمربی‌مان باشد؟ جز این است که برخی مدیران باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال رسما سرمربی موفق‌شان را پیچاندند و دور زدند؟ اینها هم تقصیر عادل بود؟ اصلا عمر حضور این مربیان خارجی به دوره حیات نود خورد؟ الان که دیگر قربانش برویم اینستاگرام مجال نمی‌دهد کسی دنبال برنامه تلویزیونی باشد؛ مربی و بازیکن و مدیر طوری به جان هم می‌افتند که مجادله‌های نود در مقایسه با آنها بازی مهدکودکی به‌نظر می‌رسد!

  قیمت‌ها پایین آمد؟

گروهی هم بودند که عقیده داشتند عادل فردوسی‌پور با بها دادن به یکسری از بازیکنان و مربیان ایرانی و خارجی قیمت آنها را افزایش می‌دهد. این جماعت، برنامه نود را «عامل تورم» فوتبال ایران می‌دانستند اما حالا که 2 پنجره تابستانی و زمستانی بدون نود گذشته، قیمت‌ها کمتر شده؟ این روزها چیزهایی از بازار می‌شنویم که حیرت‌انگیز است؛ از قرارداد بازیکنان یک تیم خاص که دسته‌جمعی و هماهنگ افزایش پیدا کرده تا فلان مربی ایرانی که برای یک فصل، هفت‌ونیم میلیارد پول گرفته! مبلغ رضایتنامه این یکی مربی هم بماند. راستی آیا منتقدان فردوسی‌پور در جریان هستند که قرارداد ویلموتس و دستیارانش سالانه حدود 3میلیون یورو بسته شد و قلب مهدی تاج را به این روز انداخت؟!

  بحث حق پخش مطرح شد؟

یکی از پرتکرارترین نقدها روی عملکرد 20ساله برنامه نود این بود که عادل چرا از نفوذش برای بحث در مورد حق پخش تلویزیونی استفاده نمی‌کند. این مسئله در حالی مطرح می‌شد که به هر حال فردوسی‌پور کارمند صداوسیما بود و طبیعتا این سازمان اجازه نمی‌داد در برنامه‌ای که خودش روی آنتن می‌برد، علیه منافعش اقدام شود. مسلما هر حرکت عادل در این مورد بدون هماهنگی با مدیران سازمان، می‌توانست خیلی خیلی زودتر از این حرف‌ها به خاموشی چراغ نود بینجامد. به هر حال اما الان که فردوسی‌پور ترسو(!) نیست، آیا کسی در تلویزیون در مورد حق پخش حرف می‌زند؟ آیا واقعا این جماعت ستاره و مربعی که روی آنتن پیراهن می‌فروشند، توان احقاق حق فوتبال را دارند؟

بدون «اسکوچیچ‌پور»، نیمکت تیم ملی به ایرانی‌ها رسید؟

گروهی از مربیان داخلی هم معتقد بودند عادل مروج فرهنگ استفاده از مربی خارجی است و حق آنها را پایمال می‌کند. اصلا همین‌ها به او لقب کی‌روشی‌پور دادند، هرچند خدا را شکر او نبود تا ویلموتسی‌پور و اسکوچیچ‌پور هم بشود! فقط سوال این است که بدون فردوسی‌پور نیمکت تیم ملی به شماها رسید؟ اصلا از انتخاب‌هایی که جای کارلوس کی‌روش شد، راضی هستید؟